ეს ყველაფერი ისე შორია, ისე შორი,
რომ ვეღარ ვწვდები.
ვხედავ რა მაქვს, ან კი რა მქონია,
გულის კუნჭულში კი მაინც ვხვდები.
რომ მაინც მარტო იქნები თავად
მიუხედავად შენ ყველაფრისა,
უცხო ტომელთა თესლში ჩამპალი,
შენი სამშობლო, თუ არ გეღირსა.
თუ არ მესმოდეს შხუილი თერგის,
ან კი მყინვარის ურჩი გამოხედვა
ვერ შევიგრძენი, ან ვერ შევდგი ფეხი,
ან ვერ დავინახო ჩანჩქერთა გადმონთხევა.
თუ არ ვუყურე ცამდე ალეწილმა,
ხორნაბუჯიდან არწივთა გამოფრენას,
ვერ შევიგრძენი ღვინით გალეწილმა,
როგორ ვაშინებ ცხენების რემას.
თუ ვერ ვიგრძენი სიძულვილი
და ნერვების მოშლა, როცა იმეტებს,
და ან კი ღვინით გონება შეზღუდული
სუფრის სიყალბეს როგორ იფერებს.
და ვხვდები მაინც მარტო ვარ ისევ,
მიუხედავად მე ყველაფრისა.
უცხო ტომელთა თესლში ჩამპალი,
ჩემი სამშობლო, თუ არ მეღირსა.

13 ოქტომბერი 2013
ვენეცია