უკვე დამთავრდა ყველაფერი, რაც იყო გუშინ
ახალს არაფერს ველოდები და ასე მარტივად,
რაღაც მძიმე და სევდიანი დაიხრჩო სულში,
რაღაცა ძველი, დავიწყებული ისევ ამტკივდა.

მე გავათენე ყველა ღამე და ღამეს ქარიანს,
ვუმღერდი ლექსებს გათენებას და მზის დაისებს,
ყველა სიზმარში გიკოცნიდი თვალებს ნამიანს,
და ჩემი სისხლით სანამ ქარი თასებს აივსებს,

ამ ყველა სტრიქონს შენ მოგიძღვნი და მძიმე თვალებით
მივაშტერდები ცის კამარის დიად ალიონს
მერე კი მოდგეს ჩემი სისხლით დასვრილ ხელებით
რამდენიც უნდა, სადღეგრძელო ქარმა დალიოს.

რადგან არ დარჩა ქვეყანაზე არც ერთი ფიქრი,
რადგან დაიმსხვრა ყველა სასმისი აქამდე იყო
და ყველა ფიქრი, რადგან უკვე ცისაკენ მიჰქრის
აქ კი რაც დარჩა, ყველაფერი ქარმა წაიღო.

ასე, დამთავრდა ყველაფერი, რაც იყო გუშინ
ახალს არაფერს ველოდები და ასე მარტივად,
რაღაც მძიმე და სევდიანი დაიხრჩო სულში,
რაღაცა ძველი, დავიწყებული ისევ ამტკივდა.

17 იანვარი 2014
ვენეცია