ყველაფრით დაღლილს
ყველაფრით დაღლილს, ფიქრი მომერია,
უხეში აზრების ავარდნენ ზვირთები,
უაზროდ რითმებიც გამომელია,
ჭაღარა შემეპარა და თითქოს ვძვირდები.
ზმორების და მცონარების დადგა ხანი,
შენელებულ კადრებს ვლანდავ თითქოს,
უსაქმობის და ფიქრების გავხდი ხამი
და შენგანაც აღარაფერს ვითხოვ.
ამ ცხოვრებამ ყველაფერი მომიტანა,
დამაბერტყა თავის ავი ზნე,
შენი თავი ერთხელ კიდევ მომელანდა.
მომენატრეთ შენ და მწველი მზე.
მარტი 2012
თბილისი
No comments:
Post a Comment