თბილისური ჩანაწერები

............

გაზაფხულია და თბილისს ასდის სურნელი ვნების,

გამოაჩინეს ბროლის მკერდები ბანოვანებმა,

შუქზე, ჩაუქად ჩარიგებული ლამპიონების

დგას ჟრიამული, ალკოჰოლი და ხმოვანება.

...........

სიგიჟე დამცხრალს და რწმენა დაკარგულს,

შენი თვალები შემრჩება მხოლოდ,

შენი სურნელი დააცხრობს ავ გულს, 

მე უშენობის ყველა წამს ვგლოვობ.

...........

როგორ სახტად მიცქერს აქოთებული სახლი?,

ვერ მოვიცალე მისალაგებლად, 

ნასვამი გახლდი.

...........

დამარქვი რაც გინდა, 

ერთი უბრალო ლოთი ვარ მხოლოდ.

მეეზოვე რომ ქუჩებს გვიდა,

მასაც უკვირდა, ეს თვე უთოვლოდ,

ვიცი, რომ აღარ გინდა

ამას ვერ დაარქმევ სურვილს უდროოს.

მეეზოვემ კი ქუჩა გაწმინდა,

თუმც ჩემგან განსხვავებით

უყვარდა უგონოდ.

2012 დეკემბერი.

..........

ცოტა თუღა შემრჩა,

ვერ ვადევნებ თვალყურს

და სინდისის ქეჯნა,

მიორმაგებს ნამუსს.

სულ ახლახან გაჩნდა,

უარყოფა დარდის.

და რაც გულში დარჩა, 

არასოდეს გადის.

2012

...........

სიკვდილმა გარშემო მიარა,

თავისიანად მთვლის.

შენი სიყვარული კი არა

მე განშორება მღლის.

ფიქრი ამძიმებს გონებას,

გული სულ გადაგვარდა.

ვერ ვიტან მე სხვა ქონებას

შენი თვალების გარდა.

2011.

ეგ არაფერი. კიდევ მოგვივა თავში აზრები,
ან კი შეგვრჩება ჩვენსკენ ნასროლი ტყვიის ვაზნები.