ვეღარ ვეშვები ისევ ფიქრს და ჯავრს,
გულში კი ვმალავ, თუმც სახე მამხელს,
რომ უბრალოა და ისე მტანჯავს
უბრალოება, რომ თითოს გამლახეს.

და ისევ ვიკლავ გულში დამალულს,
წამი, წამს მისდევს და რბიან დღეები.
თითქოს ნადირით ტორით დაღარულს
მიგავს გული და თეთრი ხელები.

ხანდახან ფიქრის დროც კი არ რჩება,
ფიქრის საუფლოს გზაც ვეღარ იტევს.
არ არის ძნელი ყალბის გარჩევა,
ასე მარტივად რომ გაიმეტებს.

ვეღარ ვეშვები ისევ ფიქრს და ჯავრს,
გულში კი ვმალავ, თუმც სახე მამხელს,
რომ უბრალოა და ისე მტანჯავს,
ისე მტანჯავ, რომ თითოს გამლახეს.

12 ოქტომბერი 2013
ვენეცია