ღამისეული
უსაზღვრო ღამეში უცბად შემეცოდა,
პოეტად ჩათვლილი თავი,
უფერო გამებში ერთი მეცნო და
შენს პორტრეტს შებვავლე თვალი.
უნიჭო მხატვრის პალიტრას მოვგავდი,
ფერს რომ დაასვამს ფერზე,
რომში რომ მეცხოვრა, კეისარს მოვკლავდი
და ვფიქრობ ათასგვარ არაფერზე.
დილის დარაჯად დავიცადე,
კარები აისმა გამიღო
და კიდევ ერთხელ განვიცადე,
რომ არაფერი არ იყო.
იანვარი
2013
თბილისი
No comments:
Post a Comment