ლაგოდეხს
შენ კი ალბათ არც კი იცი, რისთვის გკითხავ,
არ გინახავს ჩანჩქერები ნინოს გორის,
ლაგოდეხელ ლამაზმანებს განიკითხავ
რომ არ იცი მოდგმისა ხარ, ვისი გორის.
შენ არ იცი მთაში ჯიხვის შეჩეხება
შავკლდეებზე შამილასთან ნაუბარი,
მწვერვალებზე მდედრებივით რომ გეხება
ნისლაყრილი უნაგირას ზემობარი.
შენ არ იცი ხევ–ხუვების მთაში დენა,
მყვირალობას მიწვეული ქორ–ირმები,
ბილიკებზე ლამაზების კვალს მიდევნა,
თმები რომ აქვთ ჩანჩქერების ნაირები.
შენ არ იცი გადმოხედვა ბუტოს მთიდან,
ალაზანის რქებ აშლილი ვენახები,
მწიფე–მწიფე ვარსკვლავების კრეფა ციდან
და ატმები თვით ღმერთების შენაქები.
ეხლა მინდა გესაუბრო დიდი რიდით
რადგან სისხლმა მაჭრივით დაიდუღა,
და სანამდის ამ ყველაფერს აგიხსნიდით
გულმა გული საგულემდე გაიგულა.
მეც მოვრჩები, ბევრს არ გეტყვი, არ შეგაწყენ,
გაიფანტე გონებაში ნისლის ფერი.
ღმერთო შენი შემხედვარე რა მომაწყენს
შენი მთები არის ჩემი ყველაფერი.
24 თებერვალი 2014
ვენეცია
No comments:
Post a Comment