.......
აქედან შორია წყალი,ან კი როგორ მივწვდე მას?
შარაზე შემომხვდა ქალი,
ქალი გაზაფხულს გავს.
აქედან შენამდე შორია,
ვერც კი შეგავლებ თვალს.
––ასპინძის მერე თორია, –
მივყვები სოფლის გზას.
აქედან მიწამდეც შორია,
აქედან არაფერს გავს!
ვიცი არაფერი მქონია,
ფიქრი არ მანებებს თავს.
სიცოცხლემდე ხომ შორია,
და თანაც ცუდად ჩანს,
––ადამიანი ხომ ღორია,
დაეხარბება წამს.
აღარაფერი მაკვირვებს,
აღარაფერი მწამს,
ცხოვრებას არ ვიმარტივებ
გული მიდუღს და მწვავს.
შენამდე მოსვლა რა იყო?!
ვერ დავაძალე თავს.
ცისკარი ორად გაიყო
მთვარეს ღრუბლებში წნავს.
––აქედან ისე შორია
ვერც კი შეავლებ თვალს. –
ასპინძის მერე თორია
მივყვები სოფლის გზას.
3 მარტი 2012
თბილისი
No comments:
Post a Comment