ჩავყვები ნაადრევად დაცლილ უბნებს,
სადაც ღამემაც სული დალია.
მხოლოდ ბავშვები ხატავენ ღრუბლებს
დიდებს მაგისთვის აღარ გვცალია.
მხოლოდ ბავშვები კოცნიან ისე,
როგორც არასდროს არ გვიკოცნია,
რადგან დიდები ისევ და ისევ
წუთისოფელმა აგვიყოლია.
ალბათ ჩავივლი კვლავ ნაცნობ უბნებს
ღამეს გავყვები, სხვა გზა არა მაქვს,
მხოლოდ ბავშვები ხედავენ ღრუბლებს,
დიდებს მაგის დრო უკვე აღარ გვაქვს.

10 თებერვალი 2014
ვენეცია