მაისი
მაშინ, როდესაც დგება მისი
მე სულ ვიხსენებ მხოლოდ ტიციანს,
და ვგრძნობ ბათუმის ლურჯი დაისი,
პალმის ქოლგები როგორ მიცდიან.
მოგონებები რომ არ დავკარგო
მაისის ლურჯი დაისის დარი,
ვიხსენებ, როგორ ვცეკვავდით ტანგოს...
არ განმიცდია გრძნობა ამგვარი.
ტალღა არ თმობდა ეულ ნაპირებს,
ღამე ქელავდა ქალაქის მნათობს,
მთვარე მოჰგავდა მშიერ ვამპირებს
მხოლოდ მაისის სისხლი რომ ათბობთ.
ახლა იწვიან მოგონებები,
უკანასკნელი იმედის მოდგმა.
და როგორც წვიმის ანგელოზები,
აივნებიდან თეთრად გადმოდგა.
დღეს ამ საღამოს ლურჯი დაისი,
ნაპირებს თეთრი ტალღებით ჩემობს...
დგას უხმო, წყნარი, თბილი მაისი
"და მე მრცხვენია, რომ ვარ უშენოდ".
მაისი 2015
ვენეცია
No comments:
Post a Comment