ტიციანის დემონები
თითქოს განვლილ წლებს ვემონები,
დრომ სიჭაბუკე გაქნა,
დამსდევენ ტიციანის დემონები
და აღარ ვიცი რა ვქნა!
წლებმა ოცნებებთან ერთად
გადამისროლა ზღვაში,
მიმაჩნდი ერთად–ერთად
და დავფრინავდი ცაში.
მაგრამ შენამდე ვერ მოვედი
თავზე ჩამომექცა ზეცა,
მჭამენ საკუთარი დემონები
და წამი ხელიდან გამექცა.
დრომაც თავისი გაიტანა,
სიგიჟემ არია ღამე,
უაზროდ შიშმა ამიტანა
და ღამე ძალზე დავღალე.
ვაი, რომ შენამდე ვერ მოვედი
თუმც კი სურვილმა ამიტანა,
მკლავენ ტიციანის დემონები
და დრომაც თავისი გაიტანა.
6 მარტი 2013
დედოფლის წყარო
No comments:
Post a Comment