Friday, October 10, 2014

Autumn night 

Somewhere lonely night cries,
The frayed leafs of Autumn are fallen.
Like a day of Jesus christ,
My sins are totally stolen.
Slowly flows wind in my hair,
And in the silence whispers nothing,
My hands are frozen and bare,
Completely tired of trusting.
Growing silence in my head,
It's screaming in frozen environment,
I'm familiar of the death
And waiting of it in every moment.
Somewhere lonely river's crying,
And I'm staying into fallen leafs...
Like a dusty archives,
Once we return too to our lives.

10/10/2014
Venice 

Wednesday, October 8, 2014

.......


თვალებ დახუჭულს მიწა რომ გეფერება
ქარში სულ გაგიბლანდავს თმები,
გაყინულ სივრცეში ვფიქრობ ვერაფერს და
უბრალოდ სიჩუმეში ვტკბები.

გამხმარ მიწაზე შენ ხელი ისე გიდევს,
როგორც გულთან ახლოს და უსმენ არაფერს.
კადრში გაშეშებულ უსასრულო სივრცეს
კი, სუნი აქვს შენი ოთახის დარაბის.

მე კი გულში ვიკრავ, შენს ყოველ ნატერფალ
ბალახზე ზევიდან ამოსულ ყვავილებს,
თან ვიცი, მინდვრის ბოლოს შევხვდები უფალს
და თან ისიც ვიცი, თვალს რომ ამარიდებს.

ჩემში შენთან ყოფნის სრული ნოსტალგია
გავდა ბუნებისგან შვილის დატირებას,
ყველა დაბრუნება ჩემი კოშმარია,
რადგან შენს თვალებში ვხედავ პატიებას.

ამიტომ, უბრალოდ, სიჩუმეში ვწვები,
როცა მიწა თმაზე ისე გეფერება,
ვიცი გაირბენენ ისევ მალე წლები,
თუმც ყოველი დღე უშენოდ მენანება.

3 ოტომბერი 2014
ვენეცია

Thursday, October 2, 2014

არქიფო

არქიფომ ყურძნის წვენი ჩაწურა ქვევრში,
მიწაში შეინახა წლის ნაშიერი,
მწვადი დააყოლა და რომ დარჩეს ჩვენში,
ბავშვები კი ამ დროს სახლს ყავდა მშიერი.
განა რას უჩივი? სულ მჯიღებს იკრავდა,
თან, ღვინოს ყანწებით ყლაპავდა ხარივით,
ცხვარიც შესაწირად ყოველ წელს მიჰყავდა,
იცხოვრა გულგრილად, სხვისი სტუმარივით.
მოკვდა და ისე, რომ ვერავინ გაიგო,
გულის დაწყვეტას შვილებს თუ შეამჩნევდით.
თან ჩვენი ჭირი და ვალებიც წაიღო,
არყოფნას მის ყოფნისგან ვეღარ ვარჩევდით.

2 ოქტომბერი 2014
ვენეცია